Author Archives: Webadmin

காலமெனும் காற்றில் அடிபட்டுதிர்ந்து வீழ்ந்து, வெய்யிலிலும் மழையினிலும் வெந்து குளிர்ந்திருந்து, இன்று நிறமிழந்து,

அவர்கள் கதைப்பதற்கு அருகினிலே யாருமில்லை! சுவர்களுடன் கதைக்கிறார்கள், சிலநேரம் காற்றோடும் சிலநேரம் வானேடும் சிலநேரம் தம்மைப்போல் அனாதையாய் அலைகின்ற

அசைவற்று ஆழ்ந்து உறங்கும் மனிதனைப்போல் உறைந்து கிடக்கிறது இருட்டு சரிந்துவிழும் குவளைநீர் போலப் பரவும் குளிர்…,நிஷ்டை முனிவரின் புன்னகையாய்

பெரிய மிகப்பெரிய யானைகள் பசியாறும் வயலாச்சு எங்கள் வயல் இந்த வயலிடையே வசிக்கும் எலிகள்நாம்… இந்த வயலைநம்பி

கனவுக் கனிநூறு கய்த்துக் குலுங்குகிற மனமரமோ இன்று இலையுதிர்த்துக் கனிகளற்று வெறும் எலும்புக்கிளைகள் விண்ணளைய நின்றிருக்கு.

விடிந்தும் விடியாத பனிமூட்டம் விலகாத குளிரின் வருடல் குறையாப் புதுக்காலை. இரவின் மழையீரம் நிலத்தை இழக்கிற்று.

நேற்றிருந்தேன் அந்த நிலத்தில் தழுவவந்த காற்றழைந்தேன் நெஞசம் களிகூர வாயெடத்துப் பாட்டுப் படித்துப் பரவசித்துத்

புத்தாண்டுப் பூவொன்று புதிதாக இவ்விரவின் நித்திரைக்குள்…நடுச்சாமம் கடந்திட்ட இந்நொடியில்… பூத்தது மணம்பரப்பி!

துன்பம் நீக்கும் சுதந்திரப் பேரிகை தொலைந்து போனது எங்கெனக் கண்டியா? நின்று…தட்டியே கேட்டவர் நீறினார் நிழலும் மாய்ந்தது ஏனெனக் கேட்டியா? இன்பம் என்னும் எலும்பினை நக்கி நீ

என்னுடைய கவிதைகளை ஏன்எதற்கென் றறியாது இன்றும் படைத்தபடி இருக்கின்றேன்! என்கவிதை என்தனித் துவங்கொண்டு,

கைவிட்டுச் சென்றது காலம் நம்பவைத்துக் கைவிட்டு நடுக்கடலில் காலை இடறிவிட்டு பைய நகர்ந்ததது ஓட்டைப் படகினிலே…

தான்போட்ட குட்டிகளைத் தானுண்ணும் பூனையொன்றாய்… நீயுந்தன் பிள்ளைகளை நினைத்தாற்போல் கொன்றுதின்றாய். காவலுக்கு ஆளில்லை

பருந்தொன்றின் பார்வை பரவி எண் திசைகளையும் ஒருகுடைக்கீழ் கொண்டுவரும்.! ஒருவட்டம் அடித்துவந்தால் கீழே இருக்கும் அனைத்தும் தெரிந்துவிடும். ஆம்….உயரே உயரே

யுத்தம் புசித்து மீந்த எலும்புகளாய்… யுத்தமோ சப்பித் துப்பிவிட்ட சக்கைகளாய்… யுத்தம் கடித்துக் குதறிவிடக் குற்றுயிராய் வாழ்வை இழந்து சாவை

கடைசித் துளிஇரத்தம் கூட வடிந்திறங்க உடல்களைக் கொத்திக் குதறின காகங்கள்! துண்டாடப் பட்ட கரத்தை…தன் குட்டிக்குக் கொண்டோடிற்று..நேற்றும்