வழமை
September 22nd, 2021 | 
Author: சின்னத் துளி…
முகிலின் சிறையுடைத்து வீழ்ந்தாலெம்
மண்சிலிர்க்கும்;
அதனின் மனம் குளிர்ந்து
உறங்குநிலை
கொண்டு நிலத்துள் கொடுகிக் கிடந்த விதை
எல்லாம்…அனேகமாக
எழுந்து முளைக்கவைக்கும்!
மெல்லவோர் சாரல் வீசினாலே
எங்கள்நிலம்
பச்சை நிறத்தினிலே பாவாடை கட்டித்தன்
உச்சந் தலையினிலே
உயிர்ப்பூக்கள் சூட்டி எழும்!
பூக்கள் நிறைய,
புதுவாசம் நிதம் பரவ,
ஈக்கள் வண்டுகள் எல்லாமும்
படையெடுத்து
பூக்களெனும் மங்கையரைப்
பொருந்துதற்கு வட்டமிடும்….
இது வழமை!
இதற்கு இடையில் வரும் மாரி கோடை
சதிசெய்து,
பூக்களது சட்டை உரித்து, புது
விதியுரைத்து, பூந்தளிர்கள்
வீழ்ந்து படவைக்கும்!
உதிர்ந்து மொட்டும் பூவும்
காய் கனியும் ஒளிந்தாலும்
விதைகள் சிலவிதைகள் மீண்டும்
உறங்குநிலை
தனை அடையும்;
செத்ததென உயிர்ப்பிழந்த தரையினிலே
துணையின்றிப் புதைந்திருக்கும்!
தூறல் மறுபடியும்
விழ உயிர்க்கும் உறங்குநிலை விதைகள்!
இதும் இங்கே
வழமை…இதையறியா மடையர்கள்
மாரி கோடை
அழித்தது வாழ்வை, எம் அழகை,
என வீழ்ந்தழுவார்!
முளைக்கும் ஓர்நாள் நம்
மண்ணுக்குப் பொருத்தமான
உறங்குநிலை விதைகள்…
என்பதை யார் உணர்ந்தறிவார்?
வரலாறைப் புரியாதோர்
வாய்புலம்பிக் கிடக்கின்றார்!
Posted in 
என் பெருமை!
மலடியல்ல எங்களின் மாதா!
என்றென்றும்
கலைகளெலாம் தேர்ந்த
கவிக்குழந்தைகள் தம்மை
அன்றிருந்து இன்றுவரை
அடுத்தடுத்துப் பெற்றபடி…,
தன்னழகை… மாறும் தலைமுறை
காலத்திற்கு
ஏற்ப உருமாற்றி…,
இயல்பு, உருவம், சிந்தனையில்
போற்றும் புதுமைகள் புகுத்தி…,
தன் சிறப்புகளை
என்றென்றும் வற்றா திருக்கவைப்பாள்!
“புவியில் மூத்த
தொன்மை மொழி இவளே” என்று
துணிந்து எங்கோ
இருப்பவரும் ஏற்க…இன்றுவரை
‘உயிர்ச்சாரம்’
பெரிதாக மாறாத பெற்றியுடன் வாழ்கின்றாள்!
ஐயாயிரம் ஆண்டு கடந்த
அவள் இளமைக்கும்;
மெய்யழகு குன்றா மிடுக்குக்கும்;
முதுமை தட்டாது
இன்றைய காலத்திற்கும் ஏற்ப
தனைப்புதுக்கிக்
கொண்ட குணத்திற்கும்;
குறையாச் செழுமைக்கும்;
அன்னவளின் ‘கருப்பை’ அருள் சுரக்கும்!
கவி மழலை
இன்றைக்கும்… காலத்தை இணைந்து
கலந்து பெறும்
அன்னவளின் கருவளமே
உலகின் முதல் அதிசயமும்!
தொல்காப்பியன் என்றும்,
தூய சங்கப் புலவரென்றும்,
வள்ளுவன் கம்பன் இளங்கோ,
தேவார மூலர்,
அருணகிரி, ஆண்டாள்,
அதற்குள் பல புலவர்,
பாரதி,
அவனின் பாட்டுப் பரம்பரை, நம்
ஊரில் உதித்த உயர்கவிகள்,
எனத் தமிழன்
வாழும் இடமெல்லாம்
மாபெரும் கவியரசர்
தம்மை இடையறாது
கருத்தரித்துப் பெற்றாள்…எம்
அம்மை…
மகவுகளால்…,அவரவரின் காலத்தில்
புழங்கிய மரபுகளால்…,
பொழிந்த புதுமைகளால்…,
இளமைகுன்றாத் தாரகையாய் என்றும்
ஜொலித்துலக
அழகியாய் ஒளிரும்
அவள் அழகுக் குயிரூட்டும்
கவிஞனென எனையும் கருதினாளே…
என்பதுதான்
எவர்க்கும் கிடைக்காத
எனது பெருமையென்பேன்!
கடவுளுக்கு நிகர்!
கால நதியோரம் கால்கள் விளையாடும்
காயம் அதில் மூழ்கி முழுகும்.
காய்ந்து, உடல்மேலே காணும் கழிவெல்லாம்
கழுவிவிட நெஞ்சு முயலும்.
தோலில் படிந்தூறும் தோசம் தொலைத்தோட்டி
தூய்மை மனமென்று அடையும்? Read the rest of this entry »
உன்னை உணர்!
காலகாலமாய்க் கல்லாய்க் கிடந்தவா!
கண்ணை மூடியே என்றும் துயின்றவா!
சீலம் யாதெனத் தேறா தலைந்தவா!
தேசு யாவும் மறந்து உலைந்தவா!
சாலவே பெரும் பேர் புகழ் கொண்டதோர்
சந்ததி அதன் விழுதென வந்தும்…உன் Read the rest of this entry »
காப்பு வழி?
என்ன கொடுமையிது? -எங்கள்
எட்டுத் திசையும் நலிந்து துவண்டு
துன்பத்தில் தோய்கிறது! -அதன்
சுவாசம் நொடிந்து திணறிடுது!
புன்னகை தோற்றலைந்து -பேய்கள்
புகுந்ததாய் முகங்கள் இருண்டுறைந்து Read the rest of this entry »
முன் காணாக் கோலம்!
மாசற விளக்கு ஏற்றி
மாலை,மாவிலை,பூ, சூட்டி
வாசலில் கும்பம் நாட்டி
வரவேற்புப் பாக்கள் மீட்டி
ஆசையாய் வடை,கற்கண்டு,
அவல், சுண்டல் படைத்து நீட்டி Read the rest of this entry »
சடங்கு
மாரடைப்பினால் மாண்டான் எனும் செய்தி
வந்ததெம் உயிர் வெந்து துடித்தது!
ஊர் உறவுகள் கூடிக் குவிவதும்…
ஒப்பாரிக் கென்று பெண்கள் திரள்வதும்…
வேறு ஆட்கள்….கிரிகை, சாமான், ஐயர்,
பெட்டி எடுத்தல், வெடி, பறை, வாழைகள், Read the rest of this entry »
காத்துள்ளோம்!
உன்னையே நம்பித் தானே
உடல், உயிர் வாழு கின்றோம்!
உன் கரம் காக்கும் என்றே
உறுதியாய் நம்பி நின்றோம்!
என்னடா இந்தத் தொற்று
எங்கெங்கோ வாயை வைத்து Read the rest of this entry »
நெஞ்சின் சஞ்சலம் நீக்கு!
நாளை, மறு நாளை,என்னதான் ஆகுமோ?
நல்லை நாயகனே அதைப் பார்த்திடு!
சூழ்ந்த துன்பம்..யாம் தொட்டுப் பரவாமல்
சூரழித்த வேலால் நீ மறித்திடு!
பாழ்படர்ந்துமே பக்கத் தயலுக்கும்
பற்றிடாது நீ காப்பரண் போட்டிடு! Read the rest of this entry »
அருள் பொழிந்திடு!
ஊர்வெறித்தது! உள்ளங்கள் எலாம்
உள்ளிடிந்துமே அஞ்சுகின்றது!
வேர் விழுதிலும் தொற்றிடும் பிணி
வீழ்த்த…நாள் தொறும் சா மலிந்தது!
சீரளியுமோ நாளை என்று நம்
சிந்தை வேகுது! நல்லைச் சண்முகன் Read the rest of this entry »
நீ எல்லாம் பார்த்துக் கொள்ளு!
நீ எல்லாம் பார்த்துக் கொள்ளு!
நீ வரும் தடைகள் போக்கு!
நீ எது சரியோ… செய்து
நிம்மதி அயலில் ஊற்று!
நீ… வேலால்…தொற்றி மாய்க்கும்
நிட்டூரம் வீழ்த்து! கண்முன் Read the rest of this entry »
இன்றைய எளிய கனா
நாளை என்ன நடந்திடும் என்பதை
நானும் அறியேன்…நீயும் அறிந்திடாய்!
சூழும் என்ன வகையில் துயர் என
தொடர்பில் நிற்பவர் கூடத் தெரிந்திடார்!
வாழ்வின் பயணங்கள் நீளுமோ? நிற்குமோ?
மனதில் ஏக்கங்கள் சேருமோ? தீருமோ? Read the rest of this entry »
காலச் சதி
தடுப்பு அணைகளினைத்
தம் இஷ்டம் போல் அடித்து
உடைத்துப் பெருக்கெடுக்கும்
ஊரெல்லாம் தொற்றாறு!
எங்கள் திசைகளின் இண்டிடுக்கு
மூலை முடுக்கு Read the rest of this entry »
எவரால் இயலும்?
சமூகம் ஒரு திமிர்க்குதிரை…வேகம் கொண்டு
தடைமீறிக் கட்டறுத்துப் புயலாய் மாறச்
சமயம் பார்த்திருக்கு(ம்) நெடுங் குதிரை…ஊரைச்
சாய்க்க அஞ்சா பெரு முரட்டுக் குதிரை…இந்தச்
சமூகமெனும் குதிரையினை அடக்கி ஆள,
சரியான வழி ஓட்ட, பயனைக் கொள்ள, Read the rest of this entry »
பசுங் கொற்றக் குடைகள்!
வெண்மையைப் பசுமை கருமையாய்
மாற்றுகிற
விந்தை அறிவீரா?
வேறொன்றும் இல்லையப்பா…
வெள்ளொளியை உறுஞ்சும் பசும் இலைகள்
நிழலென்று Read the rest of this entry »
