Thana Jeyaseelan

கனவுகளைக் காவு எடுக்கிறது
கொடுங்காலம்.
கனவுகள் அடைகாக்கப் பட்டுக்
கவனமாக
நனவுகளின் குஞ்சுகள்
நாளை பொரிக்குமென
மனங்களெல்லாம் நம்பி மகிழ்ந்திருக்க…
திடீரென்று
அடையைக் கலைத்து அழித்து
கனவுகளை
அடித்துச் சிதைக்கிறது
அணுகும் துயர்க்காலம்.
ஆதலால் நாமும்
அன்றாட யதார்த்தத்தின்
கோரப் பிடிக்குள் குதறுண்டு;
நாளையினைத்
தூர திருஷ்டியாலும்
தொட்டுப் பலன்பெறவும்
ஏலாது;
துரத்திடுது….இன்றை நிகழ்காலம்!

வரலாற்றைத் தன்னுடைய இஷ்டம்போல் மாற்றி
வரைந்தது காலத்தின் கை;
வாழ்வும் தலைகீழாய்
மாறிற்று!
நாங்கள் வழிவழியாய்ச் சொன்னகதை,
பாடிய பாடல்களின் பண்,
சொல் முறை, பாடு
பொருளெல்லாம் மாறிற்று!
பொதுவாய்த் துவக்குகளால்
வரைந்த கதைகள் வழக்கொழிய
வெறும் சீன
வெடிகளால் தோல்விகளை
வெற்றிகளைக் கொண்டாடிக்
கடன்தீர்க்கும் கதைகள்
களத்தில் வாகை சூட..அன்று
நிஜம் கண்டு அஞ்சாதோர்
நிழலுக்கும் தடுமாறி
புஜபல பராக்கிரமம் பொருளிழக்க…
அஞ்சி அஞ்சிப்
பேசா மடந்தைகளாய்
ஊமைத் துரைகளுமாய்
தாழ்ந்து தவிக்கும் சரிதமும் மாறிற்று!
“என்னதான் செய்ய ஏலும் எம்மால்”
எனும் ஐயம்…
“என்னதான் செய்வார்கள் இவர்கள்”
எனும் மமதை…
சின்னா பின்னமாக்கும் திசைதிக்கை!
இதை எவர் தாம்
இன்று உணர்ந்தார்கள்?
எரிக்கிறார்கள் ஊர்க்கனவை!

இந்த மழை எதை எதைக் கழுவப் பெய்கிறது?
இந்த அனற் கோடையிடை
‘சித்திரைச் சிறுமாரி’
எதை எதனைக் கழுவிடுது?
எதைக்குளிக்க வார்த்திடுது?
எதை எதை திருமுழுக்கு ஆட்டி அருள்கிறது? Continue reading →

தென்றல் தனில்ஊறித், திசையெல்லாம்
சென்றோடி,
மன்றேறி,
தாய் மண் மடியில் மழலையென
நின்று மெருகேறி,
நிலவுக்கும் கைநீட்டி, Continue reading →

யாரை விரும்புவது?
யார்யாரை வெறுப்பது?
யாரை இரசிப்பது?
யார்யாரை மறுப்பது?
யாரைப் புகழ்வது? யார்யாரை இகழ்வது?
யாரை இணைப்பது? Continue reading →

வாசலில் புது வாழ்வு வந்திடும்
வல்லமைகளும் தந்திடும்.
மாண்டு போனநம் மான மென்பதை
மண்ணில் மீண்டுமே கொண்டரும்.
பேசிப் பேசியே வீழ்ந்த நம்மவர்
பீட்டைச் செய்கையால் மீட்டிடும். Continue reading →

பகுதி II

பகுதி III

காலெடுத்துநீநடந்தெம்கண்முன்வந்துநில்-நெஞ்சின்
காயமாற்றயாதுதான்மருந்துகண்டுசொல்!
பாலெடுத்துஊட்டுஉயிரின்பசியைப்போக்கிச்செல்-என்றும்
பாசம்காட்டுதாயைப்போல்…இல்லாட்டிநாமோர்கல்! Continue reading →

எல்லாநினைவுகளும்
உதிராஇலைகளென
உள்ளக்கிளைகளிலேஉட்கார்ந்திருந்திடுமா?
சிலதான்இருக்கும்!
பலவோபழுத்துவாடி
கலகலத்துக்காற்றில்அலைந்தகலும் Continue reading →

எங்களிடம்இருப்பவைவேர்களற்றமரங்களல்ல!
எங்களிடம்இருக்கின்றஎல்லாமும்
இம்மண்ணில்
ஆழவேரூன்றிஅசையா…விருட்சங்கள்!
ஆம்எங்கள்கவிதை,
அபூர்வஇசை, ஓவியங்கள், Continue reading →

காலத்தின்கோலமதை, கனவுகளைநனவுகளை,
கவிதைஎன்ற
தோல்வைத்துத்தைத்ததனைதுள்ளியேநடமாடத்
தொடர்ந்து செய்யும்
சீலனெனைஅற்பன்சிறுபொடியன்எனச்சொல்லிச்
சேர்ந்துதூற்றி Continue reading →