Author Archives: Webadmin

பம்பரமாய்ச்சுற்றிடுதுபனையும்பெருவேம்பும்! இங்கடிக்கும்வைகாசிக்காற்றென்னும் சாட்டையினால் பம்பரமாய்ச்சுற்றுது பனையும்பெருவேம்பும்! தலைச்சுற்றுவந்ததெனத்தடுமாறும் மரக்கிளையைக் கலைத்துப்பேன்பார்க்கும்கனிகைபோல் காற்று…பூவை உலுப்பிஉதிர்க்கிறது! உதிரும்காய், கனி, முதிர்ந்த இலைகளிடம்எடுத்து எழிலோடுசுவைவாசம் தருகிறதுஊருக்கு! தாவரவிளக்குமாறால் பெருக்கிடும்காற்றுபெருமணலை! வேம்புதன் பூக்களைஎன்மேலும்போட்டு ஆசீர்வதிக்கிறது! தீக்கனலாய்த்தகிக்கும்திசைகளிலே வரும்காற்றின் பஞ்சுக்கரங்கள்படக் குளிர்ப்பூமலர்கிறது! கொஞ்சும்குயிற்காற்றின்குரலினிமை கேட்டபடி நிற்கின்றவேம்பின்நிழலின்கீழ் என்னுடைய முற்றத்தில்வேப்பம்பூப் பாய்விரிப்பில்தூங்கிவிட்டேன். மின்விசிறி, குளிரூட்டி, தராத ஆழ்ந்ததூக்கம் என்வாழ்வில்மீண்டுமின்றுசித்தித்தது; மகிழ்ந்தேன்!

ஆன்மாவில்இட்ட அனல்அணைந்து போனாலும்… ஊன்எரிந்தநாற்றம்இன்றும் எம்உளமூக்கில் அடித்துக்கொண்டிருக்கிறது! அதால்வந்தவடு, காயம் படிந்தின்றும்ஆறாமல்பாடாய்ப்படுத்திடுது! எம்அறிவுப்பசிக்கு இடையறாதுஉணவிட்ட எம்சொந்தஅன்னசாலை… இறந்தகாலத்தில்இருந்து எங்கள்நிகழ்காலம்எதிர்காலம்பயனகொள்ள என்று; மெய்ப்பொருள்’ சேர்த்த எங்களூர்க்களஞ்சியம்… எங்கள்கலைத்திரட்டு… எங்கெங்கோசென்றுதேர்ந்து தேனிகளாய்எம்மவர்நூல் திரட்டிவைத்ததேன்கூடு… காலக்கறையான்அரிக்காத வரலாற்று ஏடுகளைபூச்சிபுழுஏறிஅழிக்காதுகாத்த பரம்பரைப்பெட்டகம்… பகலிரவாய்க்கலைஞர்கள் அறிவுத்தீவளர்த்து அதில்ஞானம்மிகு‘அவி- பொருள்’ எடுத்துஉண்டு புத்துயிர்த்த யாககூடம்… எம்ஊர்ப்படைப்புகளைஎடைபோட்டு ஆராய்ந்த சங்கப்பலகை…. சரித்திரத்துயராக; அடையாள, விழுமியஅழிப்பினதுசாட்சியாக; சடமாகநாகரிகம் … Continue reading →

முடியாட்சிஓய்ந்துகுடியாட்சிவந்ததன்பின் ‘படை, குடி, கூழ், அமைச்சு, நட்பு, அரண்’ என்ற அங்கங்கள்ஆறுகொண்டஅரசனை; அவனினது சங்கைமிகுமிடுக்கை;

கடன்பெற்றுப்பசிபோக்கலாம்-பட்ட கடன்தீர்க்ககடன்கேட்டும் பொழுதோட்டலாம். கடன்பட்டுக்கலியாணமும்-கட்டிக் கடனோடுபதினாறும்பெறக்கூடலாம். கடன்தீர்க்கும்வழிமறந்து-நாளை கடன்தீர்ப்பான்பிறனென்றும்விளையாடலாம்.

ஏறிஇறங்காதெகிறிஉயருது எம்ஊர்விலைவாசிநித்தநித்தம். ஏன்எதற்கென்றுமேகேட்கவும்ஆளில்லை என்னதான்ஆகுமோஅன்னைமுற்றம்? பாறிச்சரியும்பணத்தின்பெறுமதி; பாணுக்கும்முட்டைக்கும்கூடயுத்தம்

துரத்தும் பசிபோக்கத் தூண்டிலினை வீசுகிறான்…. துரதிஷ்டம் பலதடவை தோன்றி அகன்ற நொடி துரத்தும் பசிபோக்க தூண்டிலில் மீன் பரிசாச்சு!

பசியென்ற பொறி இன்று புகைகின்றது -“நாளை பலிகேட்கும் அது” என்ற கதைவந்தது. உசிரோடு விளையாடும் விளையாட்டிது -பாய்ந்து உயர்கின்ற விலைவாசி சதி செய்யுது!

வைகாசிக் காற்று அடிக்கத் தொடங்கிய நேற்றிருந்து என்முற்றம் நெடுக இறைந்திருக்கும் வேம்பினது பூக்கள்! முற்றத்தில் பாய்விரிப்பாய் காலடிகள் பட்டுக் கசங்கும் அவை;

தானெங்கே நகருவது என்று தெரியாமல், தான்போகும் பாதை சரியா அறியாமற் தான்…ஒரு நத்தை தன்பாட்டில் ஊர்ந்தபடி போகிறது!

அழகென்ற கொடிஆடும் அகிலத்திலே -வாழ்ந்தும் அதையாரும் இரசிக்கின்ற மனமில்லையே வளம் கோடி குவிந்தாலும் மனம் ஏங்குதே -யாரும் வயிறார உணவுண்ண வழியில்லையே!

வாழவே வழியற்ற நாட்டிலே வாழ்வதென்பதோர் சாதனை. வாழ்வு என்பதன் அர்த்தம் என்பதை யார் உணர்ந்தனம்? போதனை-

போலிகளின் முகத்தில் கரிபூசுமாம் காலம்! வேசங் களுக்குள் விழுந்து; முகமூடி பூண்டு தம் முகத்தைப் புதைத்து; தங்களது உண்மைச் சுயரூபம்

நினைவுகள்தாம் எம்மை வழிநடத்தும் ஆசான்கள். நினைவுகள் தான் எமக்கு கரைகாட்டும் கலங்கரைகள். நேற்றை நினைவுகள் தான் நாளை நனவுகளின்

வரலாறு தடுமாறும் நேரம் – எங்கும் வலி சூழ எழும் சோக கீதம் தருமங்கள் இடும் நூறு சாபம் -செய்த தவறுக்கா பரிகாரம் தேடும்?

நீங்கள் உரைத்துவிட்டால், நீவிர் நினைத்தபடி ஓங்கிக் குரல்வைத்தால், உம் தோழர் எல்லோரும் சேர்ந்து முழங்கிவிட்டால், சிந்தனையைப் பகிர்ந்தால்,