Author Archives: Webadmin

தீயினிலே இட்ட மெழுகாய் திகுதிகென்று சீறி உருகி எரிந்து தீக்கு உணவாகிப் போகின்றேன்.. மேனி புகைந்து; நின்பார்வை

தும்மல் வருமாப்போல் தோன்றி இப்போ துப்புரவாய் மறைகிறது… நீயும் இப்போ என்னைநினைத் திருப்பாயே என்றிருந்தேன்! நினைக்கவில்லை… எனப்புரிந்து தவிக்கும் நெஞ்சு! தும்மவேண்டும் போல் உழையும் மூக்கு… நீயும்

அன்புப்பூ வைத்தேன் அகத்தால் நான் நின்மேலே! அன்புவைத்த என்மேல் அன்பு வைக்க மாட்டாமல் அம்புவைத்தாய்;

நிசப்த வெளியொன்றாய்க் காலமும் நீள்கிறது! வசந்தங்கள் மட்டும் வருவதல்ல இவ்வெளியில்! கோடையும் மாரியும் குளிரும் இலை உதிர்வுகளும்,

மாற்றங்கள் கொள்ள வேண்டும் மனதை ஓர் முகப்படுத்தி ஆற்றிலே நீர்போல் உள்ளம் அலைவதை நிறுத்திப் பாயும் காற்றென எண்ணம் ஆடிக்

நிலவில் வசிக்கின்ற பாட்டி விளக்கணைத்து உறங்கப்போய் விட்ட அமாவாசைப் பின்னிரவு! மின்மினி ஒளியோ தீக்குச்சி உரசலொன்றோ விண்மீனின் மினுமிப்போ இல்லாத

இந்த விடிகாலை இருள்விலகாப் பனிப்பொழுதில் சிந்தை குளிர சிந்தனை வலைவிரித்து கவிதைக் கனவுகளைக் கைப்பற்றக் காத்துள்ளேன்!

சித்திரைச் சிறுமாரி தேன்தூவி வானத்தைச் சுற்றியுள்ள சூழலை ஜலக்கிரீடை செய்தகல கழுவித் துடைத்த கண்ணாடிபோல் இந்த

நாடிநாளம் என்ற.. சென்றுவரும் தண்டவாளம் மீதுதொடர்ந்தோடும் இரயில்களாய் குருதியூற்று ஓடிக்கொண் டிருக்கிறது.

‘பிழை’ என்ற குறியீட்டை இடுகின்ற நாளின்று! அவரவர்க்குப் பிடித்தவர்க்குப் புள்ளடிப் பிழையிட்டு அவரவரை நமக்குநாம் எஜமானர் ஆக்கிடலாம்! எஜமானை ஆக்கியவர்

விமானப் பயணங்கள் பறவைகட்கு புதிதில்லை! கப்பல் பயணங்கள் மீன்களுக்கு புதிதில்லை! புகைவண்டிப் பயணங்களை அட்டைகட்குப் புதிதில்லை! அவையவைகள் அந்ததந்தப்

ஜம்புக் குலைகளுக்கு இடையில் கூரையைப் போல் நின்ற இலைகளுக்கு நடுவில் சிறு கொப்பில் முற்றிய ஜம்புப் பழம்போல்…ஒரு சின்னஞ்

நான் விரும்பிக் கேட்ட எதுவுமே என் வாழ்வில் தோன்றாத போது சுவாசம் சுமையாக ஓடிக் கரைகிறது ஒவ்வொரு நொடிப்பொழுதும்.

வாயாலே வாழ்த்தினாயோ? மனதாலே வாழ்த்தினாயோ? நானறிய வேணுமடா நண்பா! பலபேர்கள் வாய்நுனியால் வாழ்த்தி அடிமனதால்

பூக்களென நாங்கள் பொதுவாகப் பார்த்தாலும் பூக்களெல்லாம் ஒன்றல்ல அவற்றின் மணம் குணமும் பூக்கும் நிறமும் பூவின் இதழ்வடிவும்