Category Archives: கவிதைகள்

நரிகள் பரிகளான அன்றை வரலாறு திரும்பியதா இன்று? வில்வ மரங்களெல்லாம் இரவொன்றுள் அரச மரங்களென மாறியன. வில்ல மரநிழலில்

என்ன வெய்யில்? எவர்தான் ஏன்? சூரியனில் எண்ணையை விட்டு இப்படித் தீ மூட்டுகிறார்? பச்சை இலைபொசுங்கிச் சருகாகிப் போகுதையோ! மிச்சமான தலைமுடியும்

இரண்டு கரங்களையும் பொத்திப் பிடித்தபடி பிறந்தனதான் முன்பு பிள்ளைகள் பிறகொருகால் பொத்திய பிஞ்சுக் கரமொன்றில் தோட்டாவும் மற்றையதில் துப்பாக்கிக் குறியோடும்

கடலாய் மனது கதறிக் கொண்டிருக்கிறது! தொடர்ந்து எழுந்து தொகைதொகையாய் வளர்ந்தழியும் அலைகளென ஒன்றையொன்று மேவி நினைவுகள்

‘திருநீல கண்டமாய்’ வானம் நிறத்திருக்கு! வானம் சிவனினது கண்டமெனின் உடல்…நிலமா? சிவனினது சென்னி தேவலோகம் எனலாமா? எங்கிருந்து தோன்றிற்று இந்நஞ்சு?

எங்கே கவிதையெனக் கேட்போர்க்குக் காட்டுகிறேன். இங்கே கவிதையென எவரெவரோ கூவுகிறார். கடலாம் கவிதையிலே… அவரவர்கள் கண்டவையோ

எனக்கான எதனை நானும் படைத்துவிட்டேன்? எனது வாழ்வு என்விருப்பம் போன்றதில்லை. எனது இறந்தகாலம் என்ஆசை போலில்லை. எனது நிகழ்காலம்

எங்கள்மேல் காற்று எரிதணலை வீசிடுதே! எங்கள்மேல் மாரி அமிலமழை கொட்டிடுதே! எங்கள்மேல் வெய்யில் எரிதாராய்ச் சுட்டிடுதே! எங்கள்மேல் அலைகள்

துயரக் கயிறென்னைத் துவளவும் விடாமல் அயலோடு கட்டி அப்படியே பேர்ட்டுவிட கைகால் அசைக்க முடியாச் சிறைப்பிடிப்பில் செய்வ தறியாமல்

எங்கள் குயில்கள் இனிமௌனம் பூண்டிடுமோ? எங்கள் மயில்கள் இனியாட மறந்திடுமோ? ஆவேச மாக நிலமதிரப் பேசுகிற வுhய்கள் முணுமுணுக்க மட்டும் பழகிடுமோ?

அவனுடைய வீடு அதிர்ந்து நொருங்கிற்று. அவனுடைய தோட்டப் பயிர்கள் கருகிற்று. அவன்வளர்த்த பசுக்கள் அனைத்தும் கலைந்துபோச்சு. அவனினது நாய்க்குட்டி

மிகச்சிறிய வயதில் மிகப்பெரிதாய்த் தெரிந்தவீடு! அதிகம் புரியாது குழப்படி குறையாது ஓடித் திரிகையில் உயர்ந்த படிகளொடும் நீண்ட விறாந்தையொடும்

கனவோடு வந்தது கனவோடு போனது கவியாக வில்லை எதுவும். கவியான யாவுமே கனவிலும் கண்டிடா கதையாச்சு என்ன உலகம்? மனமென்னும் பூநிதம் மலர்ந்தாலும் சூழ்துயர்

நல்லவன்நான் என்றும் தீயவன்தான் என்றும் சொல்லுகிற சொல்…மெய்யைச் சொல்லுதென்று நான்ஏற்கேன்.! அவரவர்கள் தத்தம் அகத்தின் விருப்பு

மழைவிட்டு விடுமென்று மறுபடி அறிவிப்பு! மழைவிட்டு விடும்போலத் தானே ஒருவெளிப்பு! கடந்த சிலநாளாய்க் கறுத்த திசைகளிலே..