Category Archives: கவிதைகள்

நல்லைக் கந்தனின் கோவில் நிழல் இன்று‘நாயன்மார்க்கட்டைத்’ தாண்டியே ‘செம்மணி’எல்லை மட்டும் கவிந்து ஒளிர்ந்தது!எவர்க்கும் தனது இருப்பிடத்தின் திசைசொல்லியே வரவேற்றது! கம்பீரத்தோற்றத்தில் ‘நல்லை வேலாய்’ நிமிர்ந்தது!

வெளித்துக் கிடக்கிறது வானம்.கவலையற்றுக்குளிர்ந்து திரிகிறது காற்று.வழமைபோல்ஒளிர்ந்து மலர்கிறது பகல்.வளங்கள் பெருகி

கடல், ஆழி, சமுத்திரத்தைதன் உள்ளங் கைகளுக்குள்பிடித்திருக்கும் பூமி!விரல்களெனக் கண்டம் ஐந்து!விரல்களின் இடுக்குகளில் விழுந்துநீர் ஒழுகாமல்

மீண்டும் அயலில் விழுந்ததா மரணவலை? நீண்ட தனிமை நிதான ஒடுக்கங்கள் தாண்டிப் பழையபடி தன்னிசையை மீட்க…அன்று நரம்பறுந்த யாழ்…நரம்பைச் சீர்செய்து

இடைவெளி பெருகிடுது… எதை எவர்தான் தீண்டினாலும் தொடலாம் மரணம்….கை தூர விலகிடுது! யார்மேல் யார் பட்டாலும் தொற்று நீக்கி தெளித்து பேதமின்றிக் கைகூப்பும் பெருமை

பாவத்தின் கூலி மரணமென நீ சொன்னாய்! பாவத்தின் கூலி மரணம் எனும் மறைநூலும்! பாவங்கள் செய்யாதோர் பாரினிலே யாருண்டு? பாவங்கள் யாவுக்கும் மரணமா பதிலிங்கு?

அமுதம் இருக்கிறது…. அதை நீ மலமென்றாய்! அமுதம் அரிதான பொருள்; எவரெவர்க்கும் அமுதம் பெரிதான அருள்; ஆம் அயலுயிர்க்கு

எங்கிருந்து வந்தது இவ்வளவு மாரி? எங்கிருந்து வந்தது இந்தளவு வெள்ளம்? எங்கிருந்து வந்தது இந்தக் கொடுஞ்சூறை? எங்கிருந்து வந்தது இந்தக் குளிர்க் கூதல்?

ஏனடா இந்நிலை? இந்த உலகுக்கு இன்று நோய் சூழ்ந்த வாழ்வு. எப்படி வந்தது? எப்பழி தந்தது? எங்கும் இறப்பின் சூழ்வு. வான்புகழ் கொண்ட நம் வாசலைப் பூட்டிற்று மற்றோனைத் தீண்டின் தொற்று

தேசம் அன்றைக்கு தீயிடை வீழ்ந்தது. திக்கு எட்டைத் தீ தின்று குடித்தது. வாசம் வீசும் மலர் தென்றல் இரத்தத்தின் வாடை கொண்டெழக் குண்டுகள் பிய்த்தது. மோசம் போனவர் இலட்சம்…ஈற்றினில் முடிந்து மாண்டது மானுடத்தின் கொற்றம்.

பாவமென்பதை யாருரைத்தனர்? பாவம் கோடி நீ செய்தனை! பண்பு என்பதை யாவர் சொல்லினர்? பாதகங்கள் நீ பண்ணினை! தேவை தீர்த்திட யாது செய்யினும் தெய்வம் என்சொலும் என்றனை!

பொய்கள் உரைப்போரே அஞ்சாமற் போகையிலே மெய்யை உரைக்க ஏன் மெய், அஞ்சித் துஞ்சவேண்டும்? பொய்யன் திமிரோடு புவியிற் திரிகையிலே மெய்யன் ஏன் அஞ்சி அடங்கி ஒடுங்கவேண்டும்?

ஆயிரம் ஓவியம் ஆண்டவன் தீட்டிட அற்புதத்தால் சுழல் பூமி ஆயினும் சாவதும் அண்டிடும் நோய்களும் ஆழுதேன் துன்பமும் சாமி? காய்களும் வெம்பல் கனிகளும் காலத்தின் கைகளுள் சிக்குதே காண் நீ

கனவென்ற அன்னை நனவென்ற தந்தை கலந்தாட வந்த சிறுவாழ்வு கதையாகு மாமோ கவியாகு மாமோ கதி என்ன நாளை? பதில்கூறு! மனமென்ற மாயம் மடைதாண்டி ஓடும் வழி தேடிப் போகத் தெரியாது

ஆயிரமாய் நல்ல அருங்கலைகள் பூமியெங்கும் ஓயா துயிர்க்க உடல்தந்து –தாயான தேவி கலைமகளே… தேர்ந்து திறண் தந்து சாவி கொடுத்தியக்கு சார்ந்து!