Category Archives: கவிதைகள்

திடீரென்று காற்று திசையினை மாற்றிற்று! அடித்திங்கு நின்றகாற்று அப்பக்கம் போயிற்று! என்ன குழப்பம்? எம்மீது ஏன் கோபம்? என்னதான் காரணம்?

இரவினது மெளனத்தைக் கலைத்தது பெருமூச்சினோசை. கருமிருளில் புதைந்துளன கணக்கற்ற ஏக்கங்கள். கவியும் குளிரில் களைத்து அடங்கிடுது அவிந்த இதயத்தின் அனல்.

எழுதாதே கவிதைகளைத் தினமும் என நீ சொன்னாய். சுவாசிக்க வேண்டாம் நீ தொடர்ந்து எனச் சொன்ன மாதிரி இருந்தது… என் கவியே என் சுவாசம்!

உண்மையாக உழைத்துக் களைப்பவன் உரிமை, ஊதியம், பலன்கள், கவுரவம் என்பவை இன்றி அவமதிக்கப் பட ஏய்த்து மேய்ப்பவன் பொய்வேடம் பூண்பவன் தன் நடிப்பால் உலகை மயக்குவோன் தகுதிகள் அற்றும் தலைவனாய் மாறுவான்!

நல்லைக் கந்தனின் கோவில் நிழல் இன்று‘நாயன்மார்க்கட்டைத்’ தாண்டியே ‘செம்மணி’எல்லை மட்டும் கவிந்து ஒளிர்ந்தது!எவர்க்கும் தனது இருப்பிடத்தின் திசைசொல்லியே வரவேற்றது! கம்பீரத்தோற்றத்தில் ‘நல்லை வேலாய்’ நிமிர்ந்தது!

வெளித்துக் கிடக்கிறது வானம்.கவலையற்றுக்குளிர்ந்து திரிகிறது காற்று.வழமைபோல்ஒளிர்ந்து மலர்கிறது பகல்.வளங்கள் பெருகி

கடல், ஆழி, சமுத்திரத்தைதன் உள்ளங் கைகளுக்குள்பிடித்திருக்கும் பூமி!விரல்களெனக் கண்டம் ஐந்து!விரல்களின் இடுக்குகளில் விழுந்துநீர் ஒழுகாமல்

மீண்டும் அயலில் விழுந்ததா மரணவலை? நீண்ட தனிமை நிதான ஒடுக்கங்கள் தாண்டிப் பழையபடி தன்னிசையை மீட்க…அன்று நரம்பறுந்த யாழ்…நரம்பைச் சீர்செய்து

இடைவெளி பெருகிடுது… எதை எவர்தான் தீண்டினாலும் தொடலாம் மரணம்….கை தூர விலகிடுது! யார்மேல் யார் பட்டாலும் தொற்று நீக்கி தெளித்து பேதமின்றிக் கைகூப்பும் பெருமை

பாவத்தின் கூலி மரணமென நீ சொன்னாய்! பாவத்தின் கூலி மரணம் எனும் மறைநூலும்! பாவங்கள் செய்யாதோர் பாரினிலே யாருண்டு? பாவங்கள் யாவுக்கும் மரணமா பதிலிங்கு?

அமுதம் இருக்கிறது…. அதை நீ மலமென்றாய்! அமுதம் அரிதான பொருள்; எவரெவர்க்கும் அமுதம் பெரிதான அருள்; ஆம் அயலுயிர்க்கு

எங்கிருந்து வந்தது இவ்வளவு மாரி? எங்கிருந்து வந்தது இந்தளவு வெள்ளம்? எங்கிருந்து வந்தது இந்தக் கொடுஞ்சூறை? எங்கிருந்து வந்தது இந்தக் குளிர்க் கூதல்?

ஏனடா இந்நிலை? இந்த உலகுக்கு இன்று நோய் சூழ்ந்த வாழ்வு. எப்படி வந்தது? எப்பழி தந்தது? எங்கும் இறப்பின் சூழ்வு. வான்புகழ் கொண்ட நம் வாசலைப் பூட்டிற்று மற்றோனைத் தீண்டின் தொற்று

தேசம் அன்றைக்கு தீயிடை வீழ்ந்தது. திக்கு எட்டைத் தீ தின்று குடித்தது. வாசம் வீசும் மலர் தென்றல் இரத்தத்தின் வாடை கொண்டெழக் குண்டுகள் பிய்த்தது. மோசம் போனவர் இலட்சம்…ஈற்றினில் முடிந்து மாண்டது மானுடத்தின் கொற்றம்.

பாவமென்பதை யாருரைத்தனர்? பாவம் கோடி நீ செய்தனை! பண்பு என்பதை யாவர் சொல்லினர்? பாதகங்கள் நீ பண்ணினை! தேவை தீர்த்திட யாது செய்யினும் தெய்வம் என்சொலும் என்றனை!