Thana Jeyaseelan

கவிதை எழுத வரிகள் நனவில்
கனவில் மனதில் தருவோனே.
கருணை பொழியும் விழியின் வழியில்
கருமம் நிகழ அருள்வோனே.
புவியில் எனது பொருளும் பொலிய
புதுமை நிதமும் சொரிவோனே. Continue reading →

நெஞ்சிலே மகிழ்வு பொங்க,
நினைவு பின் சென்று கொஞ்ச,
தஞ்சமென் றன்று ஆசான்
தாழிலென் கவிதை ஆசைப்
பஞ்சினை வைத்தேன்…தீயைப்
பற்றிடச் செய்த…’ச.வே Continue reading →

நெஞ்சிலே நிதம் சஞ்சலம் எழ
நிம்மதி… மனம் கேட்டதே!
நீசமே தரும் வெவ்விதி…எனை
நித்தம் சிப்பிலி ஆட்டுதே!
அஞ்சல் என்றெனை ஆதரித் திட
ஆருமில்லை அயலிலே! Continue reading →

இரவினது கர்ப்பத்தில் இருந்து
கிழக்கினிலே
பிறக்கும் பகல் வளர்ந்து
கணமும் பெரிதாகி
அந்தியிலே மூப்படைந்து
அடுத்த சில நொடியில் Continue reading →

மூண்டு வயிற்றில் முளாசிடுது பசிநெருப்பு.
காங்கை அதாற்கிளம்ப
காய்ந்துலரும் வாய், நாவு.
வயிற்றினது ஏக்கம்
“வருமா அமுதம்” என்று
இருக்கையிலே… Continue reading →

எங்கு சென்று நம் வாழ்வை உயர்த்துவோம்?
எங்கு சென்று நாம் நிம்மதி காணுவோம்?
எங்கிருந்து எம் மகுடம் கொணருவோம்?
எங்கிருந்து எம் பெருமையை நாட்டுவோம்?
எங்கிருந்து யாம் விட்ட புகழ்க்கொடி
எடுத்து ஏற்றுவோம்? “எங்கெம் தனித்துவம்” Continue reading →

தேரன்றேதீர்த்தமும்ஆடி…
‘அழித்தலெனும்’
ஆக்ரோஷவெம்மைஅடக்கி…
‘அருளலென’
மாரிமழைதூவி…
மண்ணும்மனங்களதும் Continue reading →

வேரிலேவெந்நீர்வீழ்ந்து
விருட்சமேபாறும்முன்…’பன்
ஈர்கரம்’ நன்னீர்ஊற்றும்!
இந்திரலோகம்போல்எம்
ஊர்தெருமாறும்! பக்தி
ஊற்றுகள்பெருகும்! நல்லைத் Continue reading →

குன்றா அழகில் கொலுவீற்று;
எங்களுக்கு
என்றும் உயிர்மூச்சாய் இருந்து;
பிறருக்கு
முன்னுதா ரணமாய் முகிழ்ந்து;
உலகிற்கெம் Continue reading →

ஒன்றாயே அனைவர்க்கும் விடிகின்றது -ஏனோ
ஒருவர்க்கு ஒருதுன்பம் படிகின்றது.
நன்றாக வரும் என்று மனம் நம்புது -ஆனால்
நரகம் தான் பலநேரம் நமை வீழ்த்துது.
கன்றாக மனம் துள்ளிப் பலநாளது -ஆச்சு.
கவலைகள் விடைகொள்ளத் தயங்கின்றது. Continue reading →

வைரங்களை ஏற்றிச் சென்ற
மூன்றாம் பிறை நிலவுப்
படகு கவிழ்ந்ததோ?
வானக் கடலெங்கும்
விண்மீன் வைரங்கள் சிதறி
மின்னிக் கொண்டிருக்கு! Continue reading →

உண்மை உணர்ந்தோன், உண்மை அறிந்தோன்,
உண்மை தெளிந்து
உலகுக் குரைக்கவல்லோன்,
உண்மையை நம்புபவன்,
உண்மையை உணர்த்துபவன்,
உண்மைகளை ஒப்பிட்டு Continue reading →

உண்மைகளைச் சொல்ல
ஒருபோதும் அஞ்சாமல்
என்கவிதை ஆர்க்கும்!
எமனோடும் போராடும்!
எந்த மிரட்டல் எழுந்திடினும்
என்கவிதை Continue reading →

எரிவாயுவரிசையிலேநின்றுதூங்கி,
“இல்லைஅது” என்றாகவிறகைவாங்கி,
எரிபொருட்காய்அனுமான்வால் நீளந்தேங்கி,
எம்பொறுமைகாக்கின்றஎல்லைதாண்டி,
பொரிகின்றோம்கொஞ்சஎரிபொருளைவேண்டி
புலர்விருந்துஅலர்வுவரை ஏங்கி! “இன்னும் Continue reading →

“நீங்களாயேநாட்டைவிட்டுநீங்குங்கள்
இங்கிருந்தால்
ஓங்கியுயரஏலாதுஓடுங்கள்” எனஆள்வோர்
சொல்லாமல்சொல்கின்றார்!
சோப்பு, வாயு, எரிபொருட்கள்
இல்லாதுவாழ்வதுஎவ்வாறெனப்பலரும் Continue reading →